ഉറ‍ക്കമുണര്‍ന്നപ്പോള്‍ ആദ്യം ശ്രദ്ധിച്ചത് ഡേവിസ്സേട്ടന്റെ കൂര്‍ക്കം വലി ഇപ്പളും ഉണ്ടൊ എന്നായിരുന്നു. ഇല്ല; കൂര്‍ക്കം വലി എന്തായാലുമില്ല. മൂടിപ്പുതച്ച ബ്ലാങ്കറ്റ്മാറ്റി ഞാന്‍ തൊട്ടടുത്ത ബര്‍ത്ത് നോക്കി. ബര്‍ത്ത് കാലി. ഡേവിസ്സേട്ടന്‍ കാലത്തുതന്നെ എഴുന്നേറ്റുകാണും. രാത്രി 9 മണിക്ക് കേറിക്കിടന്നപ്പൊ തുടങ്ങി കൂര്‍ക്കം വലി. ഒരുമാതിരി ലൈലന്റ് ബസ്സ് കുന്നു കേറണമാതിരി ശബ്ദം. കുന്നുകേറി വലിമുട്ടിയാ ഡേവിസ്സേട്ടന്‍ ഗിയറൊന്നുമാറ്റും. എന്നിട്ട് വീണ്ടും തുടങ്ങും വലി. തീവണ്ടിയുടെ കുടു കുടു ശബ്ദം പോലും ഇത്ര പ്രശ്നമില്ല. ഉറക്കം കെട്ട ഞാന്‍ ഡേവിസ്സേട്ടന്റെ ഭാര്യയെ മനസുകൊണ്ട് സ്തുതിച്ചു.
വണ്ടി കേറണെന്റെ മുന്‍പെ കമ്പാര്‍ട്ടുമെന്റിനു പുറത്തെ ചാര്‍ട്ട് നോക്കി. 3 ദിവസത്തെ മനം മടുപ്പിക്കുന്ന തീവണ്ടി യാത്രയ്ക്ക് ഇത്തിരി ആശ്വാസം പകരാന്‍ സഹബര്‍ത്തിന്റെ അവകാശി വല്ല സുന്ദരികുട്ടിയും ആകണെന്നയിരുന്നു പ്രാര്‍ത്ഥന. പക്ഷേ ചാര്‍ട്ട് കണ്ടപ്പൊ പ്രതീക്ഷകള്‍ മുഴുവന്‍ മലവെള്ളപ്പാച്ചില്‍ പോലെ ഒലിച്ചു പോയി. A K ഡേവിസ് 57 വയസ് ബോര്‍ഡിംഗ് ഫ്രം തൃശ്ശൂര്. ശപിച്ചോണ്ടാണ് കേറിയത്. കണ്ടപ്പോ പൂര്‍ത്തിയായി. മണ്ണ് ഉരുട്ടി നിലത്തിട്ട പൊലെ ഒരു രൂപം. കൊമ്പന്‍ മീശ, കഷണ്ടിത്തല. വിടവുള്ള പല്ല് മുഴുവന്‍ കാട്ടി മൂപ്പരൊരു ചിരി പാസാക്കി. എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു “എങ്ങോട്ടാ..? ഡല്‍ഹിക്കണോ...? ഞാനും ഡല്‍ഹിക്കുതന്നെയാ..” കുരിശ്ശ് എന്ന് മനസ്സില്‍ പ്രാകി അതു പുറത്തു കാട്ടാതെ ഞാന്‍ ഒരു ചിരി പാസാക്കി. പക്ഷേ പിന്നീടുള്ള 2 മണിക്കൂര്‍; ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കത്തിയെന്ന് സ്വയം അഹങ്കരിച്ചിരുന്ന എന്റെ പതനം. ഇതു വരെ എന്റെ നേര്‍ക്കുണ്ടായതില്‍ വച്ച് എറ്റവും വലിയ ആക്രമണം. ലോകത്തിലുള്ള എന്തിനെക്കുറിച്ചും ഡേവിസ്സേട്ടന്‍ സംസാരിക്കും. പക്ഷേ ആനയാണ് പുള്ളീടെ ഇഷ്ട വിഷയം. “ ഡാ ഗഡീ... മ്മടെ തിരുവമ്പാടി ശിവസുന്ദറിനെ യ്യ് കണ്ട്ണ്ടാ.. ജാതി ഐറ്റാസ്റ്റാത്..., തെച്ചിക്കോട്ടുകാവ് രാമചന്ദ്രനേയ് മാറി നില്‍ക്കും. പക്ഷേ രാമചന്ദ്രനും... ആളു പുലിയാട്ടാ..” പാമ്പാടി രാജന്‍, കുട്ടന്‍കുളങ്ങര അര്‍ജ്ജുനന്‍, പിതൃക്കോവില്‍ ഗണപതി തുടങ്ങി നീണ്ട ഒരു ലിസ്റ്റ്. ഒരു കണ്ണൂര്‍ക്കരന് പൊതുവെ താല്‍പ്പര്യം കുറഞ്ഞ ഒരു വിഷയം. ഒരുപറ്റം ആനകളുടെ ജീവചരിത്രമടങ്ങുന്ന ഒരു ക്ലാസ്.. ഒടുവില്‍ സഹികെട്ടപ്പോ തടിതപ്പാന്‍ ഉറക്കം നടിക്കുകയേ വഴിയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അങ്ങിനെയാ നേരത്തെ കേറിക്കിടന്നത്. ഒരു ഇര നഷ്ടപ്പെട്ട സങ്കടത്തില്‍ എടുത്താല്‍ പൊങ്ങാത്ത ശരീരവും വച്ച് മൂപ്പരും വലിഞ്ഞുകേറി. കിടന്ന അപ്പൊ തുടങ്ങിയതാ കൂര്‍ക്കം വലി. ഇതിലും ബേധം മൂപ്പരുടെ കത്തി തന്നെയാണെന്ന് അപ്പളാണ് മനസിലായത്. മനസില്‍ ശപിച്ചു കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു. ഒടുവില്‍ ഉറങ്ങിയത് പുലര്‍ച്ചെ എപ്പളോ ആണ്. ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍ സമയം നോക്കി 9 മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എന്നിട്ടും ഉറക്കച്ചടവ് മാറിയിട്ടില്ല. ഏ.സി.കോച്ചിന്റെ തണുപ്പും. ഞാനൊന്നൂടെ മൂടിപ്പുതച്ച് കിടന്നു.
സാമൂതിരി നാട് കുളം തൊണ്ടിയ പഴയ തല്ലുകൊള്ളിക്ക് നാടുകടത്തല്‍ ശിക്ഷ. ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥത്തിലേക്ക്. അറിയാത്ത നാട്, തീരെ വശമില്ലത്ത ഭാഷ. മുകുന്ദന്റെ ഡല്‍ഹി വായിച്ചിട്ടുണ്ട്; അരവിന്ദന്‍ അലഞ്ഞു തിരിഞ്ഞ നഗരം. അരവിന്ദന്റെ ഗതിയാകുമോ എനിക്കും? അങ്ങിനെ ഓരോന്നലൊചിചോണ്ടായിരുന്നു യത്രയ്ക്ക് തയ്യാറായത്. ഞാന്‍ ഡേവിസേട്ടനെ ഒന്നൂടൊന്ന് നൊക്കി. പുള്ളിക്ക് മറ്റൊരു ഇരയെ കിട്ടിയിരിക്കുന്നു. ഒരു പാവം സര്‍ദാര്‍ജി. ഇയാളോടും ആനകഥതന്നെയാണോ പറയണത്? ഞാന്‍ ചെവി വട്ടം പിടിച്ചു. അല്ല ഇത് രാഷ്ട്രീയമാണ്. ദേശീയ രാഷ്ട്രീയം. ഇടയ്ക്ക് റയില്‍ മന്ത്രി ലാലുപ്രസാദ് യാദവിന്റെ പരിഷ്കാരങ്ങളും കടന്നു വരുന്നുണ്ട് പാവം സര്‍ദാര്‍ജി. ഞാന്‍ മനസില്‍ കരുതി. എന്തായാലും തല്‍ക്കാലം രക്ഷപ്പെട്ടു എന്ന ആശ്വാസവും.
വണ്ടി കേറുമ്പോ അമ്മ പറഞ്ഞു,
“അപ്പൂ കണ്ണീ കണ്ടതൊന്നും കഴിച്ച് വയറ് ചീത്തയാക്കല്ലേ.., കാച്ചിയ എണ്ണതന്നെ തേക്കണേ.. വെള്ളം മാറിക്കുളിച്ച് വല്ല അസുഖവും വന്നാലോ..? കുളി കഴിഞ്ഞാല്‍ മറക്കാതെ നെറുകേല് രാസ്നാദിപ്പൊടി തിരുമ്പണംട്ടൊ...”
“ദിവസവും തമ്പുരാന്‍ പെരുംതൃക്കോവിലപ്പന് നൈവിളക്ക് കത്തിക്കണേ.., എന്തൊക്കെയായാലും നമ്മടെ പാരമ്പര്യം; അത് മറക്കരുതേ അപ്പൂ... ” എന്നായിരുന്നു അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞത്.
രണ്ടു പേരേയും സമാധാനിപ്പിച്ച് വണ്ടിയില്‍ കയറിയപ്പൊ എന്തോ പെട്ടെന്ന് ഒറ്റയ്ക്കായിപ്പോയി എന്നൊരു തോന്നല്‍. കണ്ണു നിറഞ്ഞുവോന്നൊരു സംശയം.
ഒരു രാത്രി കൂടി ഡേവിസേട്ടന്റെ കൂര്‍ക്കം വലി സഹിക്കേണ്ടി വരുമല്ലോ എന്ന വിഷമത്തില്‍ രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ ഉടനെത്തന്നെ ബര്‍ത്തിലോട്ട് വലിഞ്ഞ് കയറി. ഡേവിസേട്ടന്‍ ലൈലന്റ് ബസ് സ്റ്റാര്‍ട്ട് ചെയ്യണതുനു മുന്പേ ഉറങ്ങണം. ഇല്ലെങ്കില്‍ ഇന്നും കാള രാത്രി. ഇടയ്ക്കൊന്ന് ഡേവിസ്സേട്ടനെ പാളി നോക്കി. പുള്ളിക്ക് ഉറങ്ങാനുള്ള വല്ല പരിപാടിയുമുണ്ടോ? ഇല്ല; പുള്ളിക്ക് പുതിയൊരു ഇരയെ കിട്ടിയിരിക്കുന്നു. കാസര്‍ക്കോട് നിന്ന് കയറിയ ഒരപ്പൂപ്പന്‍. പാവം വയസാം കാലത്ത് ചെന്നു പെട്ടത് പുലി മടയിലാണല്ലോ എന്ന് ഞാന്‍ സഹതപിച്ചു. പുതിയ വിഷയമെന്താണെന്നറിയാന്‍ കാതോര്‍ത്തു. ആനകഥയും ലാലു പുരാണവുമല്ല, മറ്റെന്തോ ആണ്. ഒന്നൂടെ ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോ പുതുതലമുറയുടെ തോന്ന്യവാസങ്ങളാണ് വിഷയം എന്നു മനസിലായി. അപ്പൂപ്പനു ദൈവം തുണ. ഞാന്‍ മനസില്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചു. ചെറുതായി ഉറക്കം വരുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ വണ്ടിയുടെ കുലുക്കം കൊണ്ട് സുഖാവുന്നില്ല. അതിനിടയിലെപ്പൊളോ ഡേവിസ്സേട്ടന്റെ സംസാരം ഒന്നൂടെ ശ്രദ്ധിച്ചു.
“ മഷെ.. 2020 ആകുമ്പോളേക്കും മ്മടെ ഇന്ത്യേ വികസിത രാജ്യാക്കാനാ ചെലോരടെ പരിപാടി. അപ്പളേക്കും മ്മടെ രജ്യം അമേരിക്കേനേം, ബ്രിട്ടനേം, ഫ്രാന്‍സിനേം ഒക്കെപ്പോലെ സമ്പന്നരാജ്യാകുംത്രേ... രാജ്യത്ത് സമ്പന്നരു മാത്രേ ഉണ്ടാവൂത്രേ.. ന്റെ മാഷേ.. എന്തൂട്ടാ ഇവ്റ്റൊള് പറേണേ..? മ്മടെ തൃശ്ശൂര് അയ്യന്തൊളിലുമാത്രം ഉച്ചക്കഞ്ഞി പോലും കുടിക്കാന്‍ ഗതീല്യാത്ത എത്ര കുടുമ്മങ്ങള്ണ്ട്ന്ന് നിശ്ശണ്ടാ.. അങ്ങനെ ഇന്ത്യാ മഹാരജ്യം മൊത്താകുമ്പൊ എത്ര പട്ടിണിക്കാര്‍ണ്ടാകുംന്ന്വാ.. ഈ ഗതീല്യാത്തൊരെ മൊത്തം എങ്ങന്യാ ഇവറ്റോള് സമ്പന്നരാക്ക്വ..? എന്തൂട്ട് തേങ്ങ്യാ ഇവ്റ്റോള് കാട്ടാന്‍ പോണെ..? ഈ പട്ടിണിക്കരെ മൊത്തം അറബിക്കടലില് കോണ്ട് തള്ളാനാണോ പരിപാടി...? ഇല്യ മാഷേ.. ബടെ പാവപ്പെട്ടോനെ ആര്‍ക്കും വേണ്ടാ.. പണള്ളോനെ മാത്രം മതി. അഗതിയൊള്‍ക്ക് ജീവിക്കാനവകാശമില്ല മാഷേ ഈ ഭൂമിയില്..... ”
“ അഗതിയോള്‍ക്ക് ജീവിക്കാനവകാശമില്ല മാഷെ ഈ ഭൂമിയില്” ഡേവിസേട്ടന്റെ ഈ വാക്കുകള്‍ എന്തോ മനസിലെവിടെയോ തറച്ചപോലെ തൊന്നി.
2006 മെയ് 19
കാലത്ത് 11 മണി. വണ്ടി ആഗ്രയിലെത്തി. പ്രണയ സൌധത്തിന്റെ നാട്. എന്തായാലും ഒന്ന് പുറത്തിറങ്ങി നോക്കം. ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. പ്ലാറ്റ്ഫോമിലൂടെ ഇത്തിരി ദൂരം മുന്നോട്ട് നടന്നു. അതി മലിനമായ ഒരു സ്റ്റേഷന്‍. പ്ലാറ്റ്ഫോം നിറയെ ഭക്ഷണാവശിഷ്ട്ടങ്ങളും മറ്റ് ചപ്പ് ചവറുകളും. പശുക്കളും പട്ടികളും അലഞ്ഞു നടക്കുന്നു. അതി കഠിനമായ ദുര്‍ഗന്ധം. എന്നാലും ഇത്തിരി കൂടി മുന്നോട്ട് നടന്നു. കഞ്ചാവ് വലിക്കുന്ന കാഷായ വേഷധാരികള്‍, വഴിവാണിഭക്കാര്‍, ഹിജഡകള്‍, യാചകര്‍. ഉത്തരേന്ത്യന്‍ റയില്വേസ്റ്റേഷനുകളിലെ പതിവു കാഴ്ച്ചകളെല്ലാം ഞാനവിടെ കണ്ടു. പെട്ടെന്നാണ് തെല്ലുമാറി എന്തോ ബഹളം ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചത്. അവിടെ കണ്ട കാഴ്ച തികച്ചും ദയനീയം. 60 വയസിലധികം പ്രായമുള്ള ഒരു വൃദ്ധന്‍, ചളി പിടിച്ച ജഡ, താടി, പട്ടിണിപ്പേക്കോലം, പൂര്‍ണ്ണ നഗ്നന്‍, ഇരു കൈകളും പ്ലാറ്റ്ഫോമില്‍ തൂണുകളോട് ചേര്‍ത്ത് ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നു. ചുറ്റിലും നിന്ന് മൂന്നുനാലുപേര്‍ ചേര്‍ന്ന് മൃഗീയമായി മര്‍ദ്ധിക്കുന്നു. മൂക്കിലും വായയിലും പൊട്ടിയൊലിക്കുന്ന ചോര. അതു കണ്ട് ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ടൊ അതോ പ്രതികരിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ലെന്നതു കൊണ്ടോ നിര്‍വികാരമായി നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന ജനം. അറിയാവുന്ന മുറി ഹിന്ദിയില്‍ ഒരാളോ‍ട് കാര്യം തിരക്കി. തൊട്ടടുത്ത കടയില്‍ നിന്ന് ഒരു ആപ്പിള്‍ മോഷ്ടിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു എന്നതാണ് അയാല്‍ ചെയ്ത കുറ്റമെന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ തകര്‍ന്നു പോയി.
കാലത്ത് സ്വാദില്ലെന്ന കാരണത്താല്‍ തീവണ്ടിയില്‍ നിന്ന് വലിച്ചെറിഞ്ഞ ഭക്ഷണമുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ ഒരുപക്ഷേ ഈ പാവത്തിന്റെ വിശപ്പു മാറിയേനേ.. ഇത്തരത്തില്‍ എത്ര പേര്‍..? ആഡംബരത്തിന്റെയും പണക്കൊഴുപ്പിന്റെയും ഹുങ്കില്‍ ജീവിക്കുന്ന ഞാനടങ്ങുന്ന സമൂഹം കാണാതെ പോകുന്നവര്‍. ഒരു നേരത്തെ വിശപ്പുമാറ്റാന്‍ വഴിയില്ലാത്തവര്‍. ഡേവിസ്സേട്ടന്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ 2020 ലെ സമ്പന്ന ഇന്ത്യയ്ക്ക് വേണ്ടി ഒരുകൂട്ടര്‍ നടത്തുന്ന കാട്ടിക്കൂട്ടലുകള്‍ക്കിടെ മനപ്പൂര്‍വ്വം തമസ്ക്കരിക്കപ്പെടുന്നവര്‍. ലീക്കൂപ്പറിന്റെ ഷൂസും, ഫ്ലൈയിങ്ങ് മെഷീന്റെ ജീന്‍സും, ലീയുടെ ടീഷര്‍ട്ടും; ഞാന്‍ എന്റെ ഉടയാടകള്‍ക്ക് വിലയിട്ടു. ഏകദേശം 4000 രൂപ. എന്റെ ആഡംബരമോര്‍ത്ത് സ്വയം ലജ്ജിച്ചു.
അല്‍പ്പ സമയത്തിനകം ട്രയിന്‍ പോകുമെന്ന മുന്നറിയിപ്പ് റയില്‍വേസ്റ്റേഷനില്‍ മുഴങ്ങി. മുന്നില്‍ ആള്‍ക്കൂടത്തിനു നടുവില്‍ ചോരയൊലിപ്പിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന പട്ടിണിപ്പേക്കോലം. അപ്പോളും ചിലര്‍ അയാളെ മര്‍ദ്ദിക്കുന്നുണ്ട്. എന്തു ചെയ്യുമെന്നറിയാതെ ഞാന്‍ പകച്ചു നിന്നു. പിന്നെ കരുണയില്ലാത്ത സമൂഹത്തിലെ മറ്റൊരുത്തനായി തിരിഞ്ഞ് നടന്നു. വണ്ടിയില്‍ കയറുമ്പോള്‍ അയാളെ ഒന്നുകൂടി നോക്കി. “ബേട്ടാ...” ദയനീയ സ്വരത്തില്‍ അയാള്‍ വിളിച്ചുവോ..? ഇല്ല അയാള്‍ വിളിച്ചില്ല. “ അഗതിയോള്‍ക്ക് ജീവിക്കാനവകാശമില്ല മാഷേ ഈഭൂമിയില്‍...” ഡേവിസേട്ടന്റെ വാക്കുകള്‍ എന്റെ ചെവിയില്‍ മുഴങ്ങുന്നപോലെ തോന്നി എനിക്ക്........
28 comments:
“ലീക്കൂപ്പറിന്റെ ഷൂസും, ഫ്ലൈയിങ്ങ് മെഷീന്റെ ജീന്‍സും, ലീയുടെ ടീഷര്‍ട്ടും; ഞാന്‍ എന്റെ ഉടയാടകള്‍ക്ക് വിലയിട്ടു. ഏകദേശം 4000 രൂപ. എന്റെ ആഡംബരമോര്‍ത്ത് സ്വയം ലജ്ജിച്ചു.“
പതിവു തല്ലുകൊള്ളീത്തരത്തില്‍ നിന്ന് ഒരു മാറ്റം. തീര്‍ച്ച്യായും വായനക്കരില്‍ നിന്ന് ആത്മാര്‍ഥമായ ഒരു വിലയിരുത്തല്‍ ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. നന്നെങ്കിലും ചീത്തയെങ്കിലും തുറന്നു പറയുക.
കണിമംഗലത്തെ ഗ്രൈന്‍ഡര്‍ ബോംബിട്ടു തകര്‍ത്തതിന്റെ കഥ എന്താണ്‌ എഴുതാത്തത്‌ എന്നു നാട്ടുകാര്‍ ചോദിക്കുന്നു. എനിക്ക് ആ കഥ അറിയുകയുമില്ല, ആരും പറയുന്നുമില്ല. യുദ്ധത്തിന്റെ ആര്‍ക്കൈവ്‌സില്‍ അതു കാണാനില്ലല്ലോ.
അനുക്കുട്ടി
അനുക്കുട്ടീ കൊള്ളാം.. കാത്തിരിക്കൂ ഇത്തിരി കൂടി.
ഹ ഹ..
ജയാ..
എഴുതിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുക...
വായനക്കാരും കമന്റുകളും പുറകേ വന്നുകൊള്ളും
എന്തായാലും ചിന്തിപ്പിക്കുന്ന ഒരനുഭവം
"ആള്‍ക്കൂടത്തിനു നടുവില്‍ ചോരയൊലിപ്പിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന പട്ടിണിപ്പേക്കോലം. അപ്പോളും ചിലര്‍ അയാളെ മര്‍ദ്ദിക്കുന്നുണ്ട്.
“ബേട്ടാ...” ദയനീയ സ്വരത്തില്‍ അയാള്‍ വിളിച്ചുവോ..? ഇല്ല അയാള്‍ വിളിച്ചില്ല. “ അഗതിയോള്‍ക്ക് ജീവിക്കാനവകാശമില്ല മാഷേ ഈഭൂമിയില്‍...”
ആഡംബരത്തിന്റെയും പണക്കൊഴുപ്പിന്റെയും ഹുങ്കില്‍ ജീവിക്കുന്ന ഞാനടങ്ങുന്ന സമൂഹം കാണാതെ പോകുന്നവര്‍........................
കഥാപാത്രങ്ങള്‍ക്ക് ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരോ മരിച്ചവരോ ആയ ആരോടെങ്കിലും സാമ്യം തോന്നുന്ന ഒരനുഭവം ജയന്‍...!
എന്തൊക്കെയായാലും നമ്മടെ പാരമ്പര്യം; അത് മറക്കരുതേ അപ്പൂ... ”
ജയനാരായണാ പഞ്ച് പോകുന്നു. മൈ പ്രൊഫൈല്‍ എഴുതിയ പോലെ വരട്ടെ അളിയാ..... തലച്ചോറ് സാമാന്യം മികച്ചത്...... അതു കളയല്ലേ.
മാറ്റം കുഴപ്പമില്ല. പഴയതു തന്നെയാ നല്ലത്....
തോലന്‍ ആകേണ്ട
1 st time i have read ur blog .mmmm..interesting...
എന്തു ചെയ്യുമെന്നറിയാതെ ഞാന്‍ പകച്ചു നിന്നു. പിന്നെ കരുണയില്ലാത്ത സമൂഹത്തിലെ മറ്റൊരുത്തനായി തിരിഞ്ഞ് നടന്നു.
exactly what we all are doing...
അനുക്കുട്ടി,മലബാറി,അന്യന്‍, ജോഷി,മനു, രേഷ്മ.. അഭിപ്രായമറിയിച്ച എല്ലവര്‍ക്കും നന്ദി.
“ അഗതിയോള്‍ക്ക് ജീവിക്കാനവകാശമില്ല മാഷെ ഈ ഭൂമിയില്”
Hi jayan..
really its so tear-jerking moments...
In fact that is the truth we could see this matropolitician cities.
Very badly now this dreadful culture slowly upcoming to our gods own country...
But it’s very happy to know that, even if peoples are following that dreadful culture, there would be somebody to help them out…
Keep do writing dear…
Sometimes your sensible words can change some bodies mind a bit…
Expectantly waiting for your next updates….
Lovingly,
Jiji.V.Thomas
hai dear....
kadhakal oronnu super avunnudu....
ennu kruthi ahnkarikanda...
jayetta.. nice tto.. puthiya reethiyum kemaayittund, reali... appo bhaavukangal nerunnu athmarthaayit..
മാഷേ എന്റെ പ്രവാസയാത്രയും ഓര്‍മ്മവന്നു..
ഇനിയും പോരട്ടെ
ജിജി,ഗൌരി,യദു,മനു അഭിപ്രായങ്ങള്‍ക്ക് നന്ദി.
നിമിഷനേരം കൊണ്ട് ഇതുപോലെയുള്ള കുറെ കാഴ്ച്ചകള്‍ മനസിലൂടെ കടന്നുപോയി.....
ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിയാതെ നിന്നിട്ടുള്ള നിമിഷങ്ങള്‍...
എഴുത്ത് നന്നായി മാഷേ.....
വളരെ ഹൃദയസ്പര്‍‌ശിയായ വിവരണം.
“കാലത്ത് സ്വാദില്ലെന്ന കാരണത്താല്‍ തീവണ്ടിയില്‍ നിന്ന് വലിച്ചെറിഞ്ഞ ഭക്ഷണമുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ ഒരുപക്ഷേ ഈ പാവത്തിന്റെ വിശപ്പു മാറിയേനേ.. ഇത്തരത്തില്‍ എത്ര പേര്‍...?”
ഇതു പോലെ ചിന്തിയ്ക്കുന്ന കുറച്ചു പേരെങ്കിലുമുണ്ടല്ലോ... നല്ലത്.
കാനനവാസനും ശ്രീയ്ക്കും നന്ദി.ഇനിയും വരുമല്ലൊ ഈ തന്ന്ലുകൊള്ളിയുടെ ലോകത്തേക്ക്..
പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.
അങ്ങിനെയാണ് ലോകം. പ്രതികരിക്കേണ്ട, പ്രതികരിക്കാന്‍ തോന്നുന്ന പലതും നമ്മുടെ കണ്മുമ്പില്‍
കണ്ടിട്ടും, ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിയാത്ത ഒരു നിസ്സഹായത. പലപ്പോഴും അനുഭവിക്കേണ്ടി-വരാറുണ്ട്‌.
നന്നായിട്ടുണ്ട്‌ മാഷേ.
അധികകാലം ആയിട്ടില്ല, ബൂലോകത്തു്, അല്ലേ?
when it happens,
experience give way to tangible words.....
it lacks intensity..
when it is commented or criticised,
it becomes something else.....
(ithente mathram abhiprayamanu tto)
anyway good language, shift super go on.. ithaanu kuttee lokam.. ithu vayich, puthiya pagilekku kadakkumpol ithellavarum marakkum... vayikkumpol oru deerkhaniswasam allenkil oru nimishathe nishabdatha... athra mathram... alla ee kalath athu thanne dharalam... am i becoming too??? bye dear, byee...
തല്ലുകൊള്ളി,
ചിരിപ്പിക്കയും ചിന്തിപ്പിക്കയും ചെയ്യുന്ന നല്ലൊരു കുറിപ്പ്‌. എല്ലാ ഭാവുകങ്ങളും.
ഇനിയും ഞാന്‍ ഇതുവഴിയൊക്കെ വരുന്നുണ്ട്.
സ്നേഹപൂര്‍വ്വം,
APOOOOOO.....
I dnt knw wat to tell.. njan vaayichappo nee kaanda pole njanum kandu.in our day to day life v r nt finding tim 2think all dose things..
ninakku urappikkam...
who ever read this will think twice before they look for branded things... oru mani choru valicheriyumbozhum...
pinne entha apppooo njan parayande????????????
am so so so so so so proud to tell others dat u r my dear Brother..
keep writing my boy..
love
savi opppol
appuvetta...anubhava kadha really heart touching...i am not feeling it as a story...its a real truth tht u r tried to share with all...very nice...keep going etta...expecting lot more thigs from u...as u said ippathe kalathu "panamillathavan pinam" enna pazhanchollu almost sariyanu...but money is smthing but not 'every thing' all should keep these things in mind......
തല്ലുകൊള്ളിത്തരങ്ങള്‍ വിവരിച്ച് എനിക്ക് തന്നെ മടുത്തപ്പോളാണ് ബ്ലോഗിനെ ഇത്തിരി കൂടി ഗൌരവമായി കാണണമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയത്. അതാ ഇത്തവണ ഇത്തിരി വ്യത്യസ്ഥമായി ഒരു പോസ്റ്റ് ഇട്ടത്. ഇതു വായിച്ചവര്‍ക്കും അഭിപ്രായമറിയിച്ചവ‍ര്‍ക്കും നന്ദി.
എഴുത്തുകാരി:
അഭിപ്രായമറിയിച്ചതിന് സന്തോഷം. പിന്നെ ബൂലോകത്ത് വെറും 2മാസം മത്രം പ്രായം. പിന്നെ ഇവിടുത്തെ രീതികളൊക്കെ ഒന്ന് പരിചയപ്പെട്ടു വരുന്നേ ഉള്ളൂ.. എന്തായാലും കാണാം ഞാന്‍ ഇവിടൊക്കെ തന്നെ ഉണ്ടാകും. ഇദയ്ക്കൊക്കെ ഇതു വഴി വരിക.
ഗായത്രി:
ന്റെ ഗായത്രിക്കുട്ടി, എന്റെ ബ്ലൊഗ്ഇനെക്കുറിച്ച് നിരൂപണം നടത്താന്‍ എന്‍ല്ലവര്‍ക്കും സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ട്. നല്ലതും ചീത്തയും തുറന്ന് പറയുമ്പോള്‍മാത്രമെ അത് നല്ല നിരൂപണമാകൂ. തുറന്ന മനസോടെ എഴുതിയ ഗയത്രിയുടെ അഭിപ്രായം തികച്ചും നല്ലത്. അപ്പൊ ഇനിയും വരിക തുടര്‍ന്നും അഭിപ്രായമറിയിക്കുക. വാക്കുകള്‍ക്ക് ഇന്റന്‍സിററ്റി കുറവായിരിക്കാം.. ഞാന്‍ ഒരു തുടക്കക്കരനല്ലേ ഗായത്രി.. അടുത്ത തവണ ഇത്തിരി കൂടി ശരിയാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കാംട്ടോ....
പൊങ്ങമ്മൂടന്‍:
വളരെ വളരെ സന്തോഷം പൊങ്ങമ്മൂടാ.. ഇനിയും വരിക; എന്റെ ബ്ലോഗിന്റെ വാതായനങ്ങള്‍ എന്നും തുറന്നിരിക്കും...
സാവിത്രി:
ന്റെ ഓപ്പോളെ..... ഇതൊക്കെ മ്മടെ ചെറിയ ചെറിയ നംബറുകളല്ലെ... എന്തൊക്കെ ഇനിയും കാണാന്‍ കിടക്കുന്നു... വരിക ഇനിയും ഈ വഴിക്ക്.. അഭിപ്രായങ്ങള്‍ തുറന്നെഴുതുക.. സന്തോഷം
സൌമ്യ:
സൌമ്യക്കുട്ടീ... ചുമ്മാ ഒരു രസത്തിനെഴുതിയതാ.. പിന്നെ നമുക്ക് നമ്മുടെ അനുഭാവങ്ങളല്ലേ എഴുതാനാകൂ.. നാടുകാരെക്കുറിച്ച് എഴുതാന്‍ തുടങ്ങിയാ ചിലപ്പോ പണികിട്ടും. എന്തായാലും ഇതു വായിച്ചതിനും അഭിപ്രായമറിയിച്ചതിനും നന്ദി. സന്തോഷം, തുടര്‍ന്നും വരിക ഈ വഴിക്ക്....
ആ കുട്ടിക്കാലത്തെ പോസ്റ്റുകള്‍ രണ്ടെണ്ണം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ശരിക്കും ബോറടിച്ചു.
(മനസ്സില്‍ ഉള്ളത് തുറന്ന് പറയുന്നതില്‍ വിഷമം തോന്നരുത് കേട്ടോ.)
പക്ഷെ ഇത് വ്യത്യസ്തതയുള്ള ഒന്നായിരുന്നു. :)
പരസ്പര സ്നേഹം അസാധ്യമാണ്‌..രണ്ടിലൊരാള്‍ പറ്റിക്കുമെന്ന്‌ തീര്‍ച്ച... ഗൊദാര്‍ദ്‌..
ഓര്‍മ്മയുടെ പാളത്തില്‍ ഇപ്പോഴുമൊരു തീവണ്ടിയുടെ ചൂളംവിളി ഉയരുന്നുണ്ട്‌...
തകര്‍ന്ന കമ്പാര്‍ട്ട്മെന്റുകളിലൂടെവഴിതെറ്റി പെയ്ത മഴ കുനിഞ്ഞുനടക്കുന്നുമുണ്ട്‌...
ഉള്ളിലും പുറത്തും..പേമാരി തീര്‍ത്ത്‌ പെയ്തിറങ്ങുന്ന മനസുമായി അയാള്‍ യാത്ര തുടരുന്നു...
പുതിയ വസന്തം ഈ വര്‍ഷകാലത്തിന്‌ ശേഷം അയാളെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവും..
ആശംസകള്‍
(എല്ലാ പോസ്റ്റുകളും ഇഷ്ടമായി..അദ്യമായാണ്‌ ഇവിടെ വരുന്നത്‌..എന്റെ ബ്ലോഗിലിട്ട ഒരു കമന്റിലൂടെ...എന്തോ ഇങ്ങനെയൊരു മറുപടി മാത്രമാണ്‌ എനിക്ക് നല്‍കാനുള്ളത്‌...)
"...കരുണയില്ലാത്ത സമൂഹത്തിലെ മറ്റൊരുത്തനായി തിരിഞ്ഞ് നടന്നു..."
:(
:(
കണ്ണു നിറക്കുന്ന പോസ്റ്റ്
നിരക്ഷരാ: :) സന്തോഷം. മനസിലുള്ളത് തുറന്നു പറയുന്നതീ എനിക്കിഷ്ടം. തുടര്‍ന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു താങ്കളുടെ തുറന്ന അഭിപ്രായങ്ങള്‍
ദ്രൌപതി: :) വളരെ വളരെ സന്തോഷം.ഇനിയും ഇതു വഴിക്ക് വരിക.
പീലിക്കുട്ടി:) ഇതു വഴി ഇനിയും വരിക..
തൊന്ന്യാസി: :)അഭിപ്രായമറിയിച്ചതിന് നന്ദി.
Post a Comment